© Leander Bohms

Slap Peričnik waterval

De slap Peričnik, of waterval van Peričnik, is de bekendste waterval van Slovenië. Hij is te vinden in het Triglav nationaal park. Het water van de Peričnik kreek gaat hier over in de Bistrica kreek.

De weg naar de waterval is grotendeels met de auto te doen. We rijden over een smalle, onverharde weg door het bos en langs het water. De laatste paar kilometer besluiten we te gaan lopen om zo beter van de omgeving te kunnen genieten.

Van ver is Slap Peričnik al te zien. Het water stort zich naar beneden vanaf een plateau dat in de laatste ijstijd is ontstaan. Naast de twee hoofdwatervallen zijn er kleine stroompjes water die op diverse plekken naar beneden druppelen.

Het laatste stukje om bij de waterval te komen bestaat uit een steile klim. Omdat het een populaire toeristische locatie is, zijn er veel mensen. Maar het plekje is van een ongekende schoonheid.

Het bijzondere van Slap Peričnik is, dat je onder het water door kunt lopen.

Het valt nog niet mee om goede foto’s te nemen van de waterval. De hoeken zijn lastig, er zijn steeds mensen in beeld en alles is glibberig en nat met al het water dat naar overal naar beneden druppelt.

Ik heb al heel wat mooie watervallen gezien, bijvoorbeeld in IJsland, maar deze claimt zonder twijfel een plekje in de top-10.

© Leander Bohms

© Jeroen Derwort

© Jeroen Derwort

Slap Savica

Nabij het meer van Bohinj ligt Slap Savica, een grote waterval van 78 meter hoog. We rijden langs het meer, waar nu veel mensen aan het recreëren zijn vanwege het mooie weer. We zien grote campings met tentjes tussen de bomen.

De waterval ligt in een markant bos, dat op zichzelf al de moeite waard is om te bezoeken. De bomen staan tussen enorme stenen en soms groeien er weer bomen bovenop die stenen. Het is het soort keien waar de hunebedden van gebouwd zijn, maar dan groter.

Dit bos heeft het door de jaren heen zwaar gehad: een brand, een overstroming, een aardbeving en stevige rukwinden hebben de bomen alle kanten op geblazen. Juist deze littekens in het landschap maken dit zo’n fraai bos.

© Jeroen Derwort

© Jeroen Derwort

© Leander Bohms

De waterval is een populair dagtochtje voor de Slovenen. De parkeerplaats waar het pad omhoog start is betaald en ook moet er betaald worden om de waterval te bezoeken, alsof het een soort kermisattractie is. Het is nog best een hele klim om de waterval te bereiken. Vanuit een kleine observatiehut kunnen we het water zich naar beneden zien storten.

Het is een fraai gezicht, maar wel een beetje dringen. Een hek zorgt ervoor dat nieuwsgierige lieden op afstand blijven. De twee stroompjes vormen samen de letter ‘A’. Er komt nu niet zoveel water doorheen. In sommige jaargetijden is dit een stuk meer.

© Jeroen Derwort

De waterval heeft enige historie, lezen we in het Nederlandstalige boekje dat we bij de ingang krijgen aangereikt. In De middeleeuwen is hier een grote Sloveense hoofdman gedoopt, waarmee Slovenië christelijk werd. Aan de hoeveelheid kerkjes te zien, kun je zeggen dat dit enige impact heeft gehad.

Een witte gedenksteen in de observatiehut herinnert ons aan het bezoek van de aartshertog van Oostenrijk in 1807. De aartshertog moest het zonder aangelegd paadje doen en zonder bruggetjes. Best een prestatie. Hij heeft later nog meegevochten tegen Napoleon. Het verhaal vertelt niet of zijn ervaring bij de waterval hem in de slag bij Waterloo geïnspireerd heeft.

© Leander Bohms

Slap Peračica en het pad van de vrede

De Slovenen zijn een gastvrij volk. Bij aankomst in het hotel hadden we een boekje in onze handen gedrukt gekregen met activiteiten en bezienswaardigheden in de buurt. Waar Bled natuurlijk de hoofdattractie is, proberen de omliggende gemeenten toeristen te interesseren met watervallen, kerkjes en lokale musea.

Eén van deze locaties heeft onze aandacht getrokken. Slap Peračica is een kleine waterval gelegen in het bos. Om er te komen moet je Pot Miru volgen, wat zich laat vertalen als het pad van de vrede.

Het startpunt van de tocht is het plaatsje Brezje. Hier parkeren we de auto op een groot parkeerterrein bij de kerk, die ‘Maria Hulp der Christenen’ heet. Het plaatsje is een religieus centrum. We zien dat Paus Johannes Paulus II hier geweest is, en de kerk de status van Basilica Minor heeft gegeven. Een bronzen beeld van de paus staat naast de kerk.

We lopen het stadje door, het bos in zoals aangegeven in de folder. Pot Miru biedt een prachtige wandeling. Het is lekker rustig en de schaduw van de bomen zorgt voor een aangename koelte. Onderweg menen we berensporen te zien, of zijn het grote honden? Gelukkig komen we geen van beide dieren tegen deze keer.

Na ongeveer een uur komen we bij de waterval aan. Het is een idyllisch plekje. Door de heersende droogte is het watervalletje kleiner dan op andere momenten, maar dat mag de pret niet drukken. Het is geen drukke toeristische attractie, dus we kunnen in alle rust onze foto’s maken en genieten van de natuur.

© Leander Bohms

Vintgar Gorge

Vintgar Gorge is een kloof die uitgesleten is door de Radovna rivier. Hier is een houten pad gemaakt van 1,6 kilomter dat de rivier volgt. Vintgar Gorge staat hoog op ons to-do lijstje omdat het een bijzonder fraaie locatie is.

We hebben onze research gedaan en geleerd dat je vroeg bij Vintgar moet zijn om de drukte te ontlopen. De openingstijd is om 7:00 uur ’s ochtends. Wij komen vijf minuutjes later aanrijden. Er zijn dan al mensen gearriveerd, maar inderdaad is het nog lekker rustig. We betreden de kloof via de ingang, waar een entree van 10 euro per persoon betaald moet worden.

Die toegangsprijs ben je snel vergeten als je verder Vintgar Gorge in loopt. De rivier klatert met talloze watervallen en stroomversnellingen onder je door. Af en toe laat een houten bruggetje je de kloof oversteken.

Doordat we zo vroeg zijn kunnen we vrij foto’s maken. Het is echter niet overal mogelijk om een statief te gebruiken en de beweging van het water goed vast te leggen, omdat het pad zo smal is.

© Leander Bohms

Aan het eind van het pad bevind zich de “Slap Šum” waterval. Het eerste deel van Vintgar Gorge is het meest interessant, hier is de rivier een stuk ruiger. In het tweede deel zien we de zon in de kloof schijnen. Ook hier is het water weer glashelder.

Het was een goede keuze om vroeg te komen, want op de weg terug moeten we ons langs enorme mensenmassa’s wurmen op de smalle paadjes.

© Leander Bohms

Slap Grmečica

Slap Grmečica is een klein watervalletje bij het plaatsje Manenj. We hebben onze zinnen gezet op deze locatie maar de eerste keer dat we de waterval proberen te vinden, mislukt dit jammerlijk. Google Maps stuurt ons letterlijk het bos in. We rijden over smalle overwoekerde bergpaadjes langs diepe ravijnen. Als we bijna op de aangegeven locatie komen zegt Google dat we een ravijn in moeten rijden. Dat doen we maar niet.

Onze tweede poging is succesvoller. Vanaf de hoofdweg N209 blijkt er een listig paadje te zijn, bereikbaar via het parkeerterrein van een restaurant. Op weg naar de slap rijden we langs een kenmerkend Sloveens gebouwtje waar we er in het landschap velen van hebben gezien, maar waarvan we niet precies weten waar het voor dient.

© Jeroen Derwort

Het parkeerterreintje bij het pad naar de waterval staat vol met auto’s. Gelukkig komen we er al snel achter dat dit groepen zijn die in de rivier komen raften en abseilen.

We lopen vol goede moed richting de plek waar Slap Grmečica zou moeten zijn. Deze keer zal het ons lukken de locatie te vinden.

We vinden Slap Grmečica, maar een waterval is er niet. Een klein zielig stroompje water druppelt in een klein plasje eronder. Een Sloveens echtpaar dat ter plaatse is weet ons te vertellen dat door de droogte van deze maand er nauwelijks water stroomt. Een paar weken eerder was de waterval nog groot en krachtig geweest. Met een glimlach laat de man op zijn telefoon zien hoe het er toen uitzag. “Nice waterfall”, zegt hij. Klopt, maar we waren hier niet gekomen om dat op de telefoon van een Sloveen te zien.

© Jeroen Derwort

We laten ons niet uit het veld slaan en maken er het beste van. Ondanks dat we de woeste waterval er zelf bij moeten verzinnen, blijft het een mooi plekje. Op de terugweg probeer ik een vlinder op de foto te zetten. Er vliegen overal oranje, bruine en witte vlinders door het bos, maar ze zitten zelden stil. Net als ik het op wil geven, gaat er ééntje op een blaadje zitten.

© Jeroen Derwort

Een kudde koeien die water drinken uit een bergbeekje zijn ook leuk materiaal. Erg slim zijn de beesten niet. Eentje drinkt en plast tegelijkertijd in hetzelfde water. Lijkt me toch minder lekker.

© Jeroen Derwort

© Jeroen Derwort

Slap Boka

De volgende waterval in onze ronde om Triglav is Slap Boka. Deze waterval is de hoogste van Slovenië. Hij start bij een karst bron hoog in de bergen en heeft twee gedeelten. De eerste is 106 meter hoog en de tweede 33 meter hoog.

De waterval is vanaf de weg al goed te zien. Er is een klein restaurantje waar we de auto kunnen parkeren. We komen aan bij de waterval op het heetste moment van de dag.

© Leander Bohms

De temperatuur noteert ruim boven de 30 graden Celsius. Vanwege het droge seizoen gaat er minder wat door de waterval heen dan gemiddeld. Gelukkig is de wandeling van en naar het observatiepunt van Slap Boka, waar je het beste uitzicht hebt op de waterval, niet lang. En een restaurantje aan de voet van een toeristische attractie vinden wij altijd een goed idee.

© Leander Bohms

Slap Kozjak

Een waterval die hoog op ons lijstje staat is Slap Kozjak. Dit is niet ‘zomaar’ een waterval. Slap Kozjak bevind zich in een paradijselijke kloof, te bereiken via een wandeling door het bos, langs het helder blauwe kabbelende bergbeekje Kozjak.

De Kozjak rivier is bezaaid met grote en kleine rotsblokken. Deze zijn hier en daar op elkaar gestapeld, wat een leuk effect geeft.

© Jeroen Derwort

© Leander Bohms

De nadering van de waterval is bijzonder. Via een sluipweggetje tussen de rotsen door bereiken we een platform, vanaf waar we goed zicht hebben op het neervallende water. Helaas houdt niet iedereen zich aan de regels en wordt er volop door mensen in het water gezwommen, wat het maken van foto’s bemoeilijkt. Maar dit is hoe dan ook één van die plaatsen die veel magischer zijn dan op welke foto dan ook kan worden overgebracht.

© Jeroen Derwort