Nabij het meer van Bohinj ligt Slap Savica, een grote waterval van 78 meter hoog. We rijden langs het meer, waar nu veel mensen aan het recreëren zijn vanwege het mooie weer. We zien grote campings met tentjes tussen de bomen.
De waterval ligt in een markant bos, dat op zichzelf al de moeite waard is om te bezoeken. De bomen staan tussen enorme stenen en soms groeien er weer bomen bovenop die stenen. Het is het soort keien waar de hunebedden van gebouwd zijn, maar dan groter.
Dit bos heeft het door de jaren heen zwaar gehad: een brand, een overstroming, een aardbeving en stevige rukwinden hebben de bomen alle kanten op geblazen. Juist deze littekens in het landschap maken dit zo’n fraai bos.
De waterval is een populair dagtochtje voor de Slovenen. De parkeerplaats waar het pad omhoog start is betaald en ook moet er betaald worden om de waterval te bezoeken, alsof het een soort kermisattractie is. Het is nog best een hele klim om de waterval te bereiken. Vanuit een kleine observatiehut kunnen we het water zich naar beneden zien storten.
Het is een fraai gezicht, maar wel een beetje dringen. Een hek zorgt ervoor dat nieuwsgierige lieden op afstand blijven. De twee stroompjes vormen samen de letter ‘A’. Er komt nu niet zoveel water doorheen. In sommige jaargetijden is dit een stuk meer.
De waterval heeft enige historie, lezen we in het Nederlandstalige boekje dat we bij de ingang krijgen aangereikt. In De middeleeuwen is hier een grote Sloveense hoofdman gedoopt, waarmee Slovenië christelijk werd. Aan de hoeveelheid kerkjes te zien, kun je zeggen dat dit enige impact heeft gehad.
Een witte gedenksteen in de observatiehut herinnert ons aan het bezoek van de aartshertog van Oostenrijk in 1807. De aartshertog moest het zonder aangelegd paadje doen en zonder bruggetjes. Best een prestatie. Hij heeft later nog meegevochten tegen Napoleon. Het verhaal vertelt niet of zijn ervaring bij de waterval hem in de slag bij Waterloo geïnspireerd heeft.
